15 sep ’16 door: de redactie

De Olympische Spelen 2016 zijn achter de rug. Nu de laatste plakken zijn geteld komt Nederland uit op een 11^e plaats in de medaillespiegel. Zeker wat het aantal gouden medailles betreft een uitstekende prestatie. Sterker nog; nog nooit waren er zo veel verschillende gouden medaillewinnaars! Toch is het totale aantal van 19 plakken minder dan het minimum van 21 medailles die die NOC-NSF van te voren als doelstelling had geformuleerd. Voor de journalist, die chef de mission Maurits Hendriks op de laatste dag interviewde, aanleiding om wat kritische vragen te stellen over de sporten die in 2012 tot focussport zijn gebombardeerd en nu bij lange na niet aan de verwachtingen hebben kunnen voldoen, waaronder het lange baan zwemmen….

Voor wie het interview bij de NOS nog eens terug wil kijken (vanaf 1.00 de medailles, vanaf 1.40 het zwemmen), zie:  http://nos.nl/rio2016/video/2127430-hendriks-gaat-in-op-medailles-van-gelder-en-vlagdraagster.html

Vast staat dat er een stevige evaluatie nodig is. Op deze plaats gaan wij die evaluatie niet doen. Dat laten we graag over aan de zwemmers, coaches en andere begeleiders. Voor de betrokkenen is er niets zo vervelend als mensen die op afstand ‘wel eventjes’ zullen vertellen wat er allemaal wel niet goed is gegaan. Wij zijn niet in de positie om daarover te oordelen.

Wel kunnen we een aantal vragen formuleren waarop ‘men’ ongetwijfeld antwoorden zal willen vinden en we spreken bij deze de hoop uit dat deze antwoorden en de complete evaluatie nog eens met de rest van zwemmend Nederland worden gedeeld. Niet om te (ver)oordelen, wel om van te leren, onder het motto “What doesn’t kill you, makes you stronger”.

Hoe kan het dat een complete zwemploeg, met veel ervaring binnen de gelederen, op een hele enkele uitzondering na, niet in staat is om ‘de beste prestaties van het seizoen’ op het belangrijkste moment in het seizoen neer te zetten?

De gemiddelde zwemtrainer heeft de ervaring dat het vrij goed mogelijk is om zwemmers op het belangrijkste moment te laten ‘pieken’. Naast deze ‘emperische’ ervaring is er ook steeds meer stevig wetenschappelijk bewijs dat het goed mogelijk is om zwemmers te laten pieken. (zie oa “tapering and Peaking for optimal performance”, Inigo Mujika) De 17 zwemmers uit team NL zijn door maar liefst 8 verschillende trainers ‘klaar gestoomd’ voor topprestaties in Rio. Onder hen een flink aantal zéér ervaren en extreem goede trainers met prachtige palmares. Hoe kan het dan dat nagenoeg een complete ploeg alsnog miskleunt?

• Te laat afgereisd naar Rio? Dat zou kunnen, maar dan hadden de prestaties in de loop van het zwemtoernooi wel steeds beter moeten worden.
• Slecht getaperd of slecht gepland? Zou kunnen; maar 8 verschillende coaches ‘die de plank volledig misslaan’? Zeer onwaarschijnlijk. Daarnaast gaven de zwemmers zelf aan dat ze zich wel op en top uitgerust en getaperd voelden.

Dit alles roept de volgende vraag op: “Zou ‘de bankrekening van Michael Phelps’ een verklaring kunnen zijn voor de tegenvallende prestaties?”

Wat heeft ‘de bankrekening van Michael Phelps’ te maken met de evaluatie van de prestaties van de Nederlandse zwemploeg bij de Olympische Spelen in Rio? Misschien wel meer dan je denkt! Voor de mensen die de biografieën van Michael Phelps hebben gelezen gaat er misschien al een lichtje branden, maar we lichten het voor de zekerheid nog even toe; Bob Bowman, de coach van Phelps, gebruikte de bankrekening als metafoor om aan de jonge Michael uit te leggen waarom het zo belangrijk was om dagelijks héél véél te trainen. Elke training is een storting op de bankrekening. Belangrijke en goede trainingen zijn grote stortingen, lichte of slechte trainingen zijn kleine stortingen. Elke rustdag is een kleine opname van die rekening. Af en toe moet je per slot van rekening eens wat geld van je rekening halen om het meest noodzakelijke te betalen, maar verder moet er vooral flink gespaard worden voor het grotere doel! Pas bij het zwemmen van een absolute piekwedstrijd wordt er flink geld opgenomen. De hele rekening wordt leeg geplunderd om de meest maximale uitgave te doen die maar mogelijk is. Je haalt eruit wat erin zit, je geeft alles wat je hebt! Zeker in aanloop naar de spelen in 2008 werd er door Phelps 4 jaar lang gespaard om het ultieme doel; 8x goud op één OS te kunnen halen.

Stond er bij de meeste Nederlandse zwemmers tijdens deze OS wel we
er genoeg geld op de rekening, na een zwaar olympisch kwalificatietoernooi begin april en een Europees Kampioenschap eind mei? Zijn er bij die evenementen niet te grote opnames gemaakt, waardoor het saldo onvoldoende was om ‘de grootste uitgave ooit’ te doen?

Het zou wel een verklaring zijn voor de reacties van de zwemmers na afloop die geen idee hadden waar het mis was gegaan. Ze deden immers alles zoals ze het ‘normaal gesproken’ ook deden bij een piekwedstrijd en het lichaam voelde dus goed. Om bij de metafoor van de bankrekening te blijven. Het bankpasje werd op de juiste wijze in het pinautomaat gestopt; de pincode werd correct ingevoerd, maar de geldautomaat weigerde uit te betalen. Tot onbegrip, ongeloof en frustratie van de atleet in kwestie. En als je dan 2 minuten na je race een maar eventjes moet verklaren waarom je niet kon pinnen… Tja, dat weet je als atleet op dat moment écht niet….

Of onze ‘bankrekening’ hypothese correct is? We weten het niet. Graag horen we nog eens van insiders wat er uit de evaluatie is gekomen en of onze hypothese hout sneed. Ook reacties van anderen zijn van harte welkom op: redactie@zwemtrainersplatform.nl . We zullen een selectie van de reacties onder dit artikel plaatsen. Heb je als zwemtrainer zelf een artikel wat je wilt delen? Dat kan! Zie: ‘artikelen’ voor de spelregels en andere aanvullende informatie.

De redactie